322. Z zaskoczenia!

Hej! ;)

Zanim przejdę do meritum, to muszę się czymś "pochwalić" :D Poszłam ostatnio do tego samego fryzjera, o którym pisałam w poprzednim poście. Zapisywałam mamę Małej na ścinanie włosów. Gdy pan już ustalił, jakie terminy ma wolne i wybraliśmy jakiś, zapytał się mnie: zapisać pani na karteczce? :D Tak mi się chciało śmiać, ale co poradzę, za roztrzepanie trzeba płacić :D

Ale teraz do rzeczy.

Życie bierze nas czasem z zaskoczenia. I nie mam teraz na myśli sytuacji, w której ktoś powie nam o czymś i będzie to szokujące, bo wtedy nasza reakcja jest zazwyczaj taka sama: wytrzeszczone oczy, otwarta jama ustna, czasami też coś powiemy, w niektórych przypadkach nic miłego.

A co, gdy zaskoczy nas sytuacja? Opowiem o swoich reakcjach na różne rzeczy, które mnie nieźle zaskoczyły.

źródło

W zeszłym tygodniu był u mnie brat. Spał on na drugim łóżku w pokoju. Jednej nocy nagle się zbudziłam. Słyszę, nawet przez zatyczki, że ktoś coś mówi. Patrzę się na swojego chłopaka, no ale on śpi jak zabity. Odwracam się w stronę drugiego łóżka, a mój brat... Coś mamrocze i wskazuje ręką na sufit -.- Zupełnie zapomniałam, że brat już miał takie fazy gadania przez sen. To było takie dziwne, wystraszyłam się, serce mi waliło i nie mogłam zasnąć przez dłuższą chwilę. Rano dowiedziałam się, że brat miał sen, w którym tak puszczałam fajerwerki, że zmieniłam cały porządek świata :D

Zazwyczaj zaskakuje mnie dźwięk budzika. Tak, zaskakuje, bo najczęściej budzę się sama kilka minut przed nim. I kilka razy było tak, że moją reakcją na budzik było wyskoczenie z łóżka na równe nogi :D Mój chłopak też się budził, bo nie wiedział, co się dzieje, ja tym bardziej nie wiedziałam, cała się trzęsłam i chciało mi się płakać^^

Pogoda też potrafi nas zdziwić. To było w liceum. Spałam sobie smacznie, a tu jak coś nie trzaśnie! Ściany się zatelepały, moje łóżko też, na chwilę zrobiło się jasno. Okazało się, że nad ranem przechodziła burza i piorun zdecydował się uderzyć akurat blisko mojego domu. Nie byłam w stanie się ruszyć przez kolejne kilka minut.

"Najlepszą" reakcję zaliczyłam wtedy, gdy zobaczyłam wielkiego pająka na oknie w mieszkaniu. Po prostu uciekłam stamtąd z płaczem i pobiegłam do znajomych mieszkających kilka domów dalej :D Byłam wtedy w podstawówce, teraz nie mam już takich akcji, bo pająki tego rozmiaru widuję wyłącznie w ZOO. ;>

Chętnie poczytam o tym, co Was zszokowało i o reakcjach z tym związanym ;)