28. Life is real.

Miałam ambitny plan tzn. latać za moim kotem z aparatem. Niestety, Ziuto albo śpi, albo go nie ma, albo siedzi w takich miejscach, że trudno go sfotografować. Jeszcze kilka dni jestem w domu, może akurat zdarzy się okazja do zrobienia kilku zdjęć ;)

Głupie nieporozumienie - dużo wrzasku. Ojciec wraz z moim bratem pojechali do sklepu w związku z problemem z nową kabiną prysznicową. Zbliżała się 12, ich ani widu, ani słychu, więc zaczęłam się zbierać, aby pojechać drugim samochodem po mamę. Przyjechałam na miejsce, wysyłam mamie wiadomość, ta do mnie dzwoni z informacją, żebym wracała do domu, bo ojciec po nią przyjechał. Oczywiście zrobił jej za to awanturę, chociaż mamy winy w ogóle w tym nie było. Była za to moja, bo mogłam zadzwonić i się zapytać, czy jadą po mamę oraz samego ojca, bo mógł poinformować, że ze sklepu pojadą po mamę. Dla mnie nie było tutaj tematu do awantury, po prostu się nie dogadaliśmy, ale nie, tato jest taką osobą, która uwielbia robić kłótnie o nic. Kilka chwil później tato wszedł na strych i zaczął krzyczeć, że jest nieposprzątane - nie wiem, czy się zorientował, ale wrzeszczał sam na siebie, bo ostatnio sprzątał w tym pomieszczeniu xD Z jednej strony dlatego się cieszę, że rzadziej jestem w domu, bo nie muszę słuchać tych krzyków i zjadać sobie nerwów.

Znacie? Lubicie? Ten serial już nie raz wyciągnął mnie ze złego humoru. Podoba mi się w nim głupkowaty niekiedy humor oraz to, że w odcinkach przekazywane są pewne prawdy moralne, czasami może nie bezpośrednio, ale jednak. 

Dzisiaj czekają mnie pewnie zakupy związane z Sylwestrem, a ja najchętniej... Spałabym. Niedługo czeka mnie pierwsza w życiu sesja, pierwszy egzamin, w terminie zerowym mam już 10 stycznia. Kurde, jak ten czas szybko leci.

Do napisania ;)