37. Kim byłam i kim jestem?

Zdjęcie z cyklu "Pośmiejmy się razem" :D A tak serio, zdjęcie pochodzi z czasów gimnazjum. W moim charakterze nastąpił przełom. Wcześniej byłam (za) poważna, wolałam towarzystwo książek niż ludzi, byłam zamknięta w sobie, nieśmiała i tak dalej. Później nastąpiła zmiana charakteru - śmiałam się z głupich żartów kolegów, chociaż nadal uważałam ich za bandę idiotów, więcej się uśmiechałam, po prostu zrobiłam się milsza. Ale na tym nie koniec.

Czasy przedlicealne. Zmiana koloru włosów na czarny dziwnym trafem zbiegła się ze zmianą charakteru na bardziej męczący. Było więcej płaczu, baaaardzo pesymistyczne nastawienie do świata. Nie wiem, po co się zadręczałam różnymi sytuacjami, po co mi było robienie sobie krzywdy. Gdy czytam swoje notki z tamtego okresu, jestem rozbawiona. Próbuję zrozumieć "tamtą" osobę, ale czasami nie wychodzi.

Jaka jestem teraz? Na pewno przewrażliwiona. Nie mogę znaleźć komfortu psychicznego. Mniej kłócę się z ludźmi, wcześniej bywało gorzej, potrafiłam czepiać się o drobiazgi, czym zamęczałam kogo tylko się dało. Jestem ambitna, ta cecha, według znajomej mojej rodziców, przez którą będę cierpieć ;) Czy tak jest? Może po części, moja głowa podczas roku szkolnego/akademickiego nie myśli o niczym innym. Mam kolosa, nie chce mi się uczyć, ale muszę to zrobić, bo będę miała wyrzuty sumienia. Wiem, niektórym to zwisa chwilami, mi niestety nie. Szybko się złoszczę. "Po co sobie to robisz'? Przecież to Ty się złościsz, nie On/Ona". Coraz lepiej wychodzi mi panowanie nad tym, ale wiadomo: raz wyjdzie, następnym razem nie. Nadal mam niską samoocenę, gdy ktoś powie mi komplement, czuję się jeszcze bardziej 'mała'. Przywiązuję się do ludzi, a nie zawsze tak było. Gdy ktoś zostawi w moim życiu chociaż jedno miłe wspomnienie, nie potrafię od razu go skreślić, musi minąć naprawdę sporo czasu, abym pogodziła się z tym, że ktoś znika. Zbyt dużo analizuję, nic nie jest czarne lub białe, no przecież musi być pomiędzy.

Chcę pracować nad cierpliwością, nad swoim nastawieniem, musi się udać ;) Jesteście "za" pracą nad charakterem? Chętnie poczytam, co sądzicie na ten temat, a teraz zmykam. Miłego dnia!