12. No a ludzie to już osobny gatunek.

Ostatnio zdarzają mi się jakieś dziwne rzeczy, jeśli chodzi o relacje z innymi ludźmi. Jedna sprawa - obrażanie się. Sama potrafię się do kogoś nie odzywać do momentu opanowania emocji, więc dłużej niż 20 minut raczej to nie trwa. Niestety, zupełnie nie zgadzam się z zachowaniem, gdy jakiś duperel, żart znajdzie się w jakiejś sytuacji, a ktoś od razu przestaje się odzywać, zadziera głowę i okazuje wszem i wobec swoje wielkie niezadowolenie. Żarty można interpretować dwojako, ale gdy najpierw jest wszystko w porządku, a potem nagle "foch", to mam ochotę potrząsnąć taką osobą. Czy nie można porozmawiać i powiedzieć drugiej osobie, co zrobiła źle? Każdy potrzebuje jakiegoś czasu na dojście do siebie, ale wszystko ma swoje granice. Druga rzecz - kontakty i rozmowy. Jaki jest sens pytania się "Co u ciebie?", skoro nawet nie oczekuje się na te pytanie odpowiedzi, a potem zaczyna się gadać długo i namiętnie o sobie. Wyłącznie o sobie.

Sylwester zbliża się wielkimi krokami, miałam zamiar zrobić jakąś domówkę u siebie, w Zamościu, ale na tę chwilę stwierdzam, że lista gości będzie raczej mocno ograniczona. Zresztą, pożyjemy, zobaczymy.

Zaczęła się deszczowa pogoda, nieustannie chce mi się spać, pić kubkami herbatę i cappuccino. Patrzę na podłogę - wszędzie moje włosy. Let the wind carry you home, a blackbird fly away. May you never be broken again. 

Wczoraj, gdy pisałam tę notkę, miałam nieco zły humor. Teraz jest nieco lepiej. Jak wiadomo, osiągnięcia podbudowują :) Cały czas powtarzam sobie, że powodzenie nie trwa wiecznie, a porażka nie jest katastrofą. Także... Zawsze może być lepiej, nawet wtedy, gdy się na to nie zapowiada.

Za chwilę mam zamiar udać się do biblioteki, oby szybciej, bo na razie nie pada ani nie jest ciemno. Nie mogę się doczekać pierwszego wypożyczenia, chociaż dzisiaj to pewnie nie nastąpi. 

Zmykam, poodwiedzam was później :)